മഴ പെയ്യുമ്പോള് എനിക്ക്
അസൂയച്ചിറകുകള് മുളക്കും.
എത്രയോ പേര്ക്കവള് ആദ്യകാമുകി..
ആയിരം വിരലുകളാലേകും പട്ടുനൂല്സ്പര്ശo.
കാറ്റിനോട് രമിക്കുമ്പോളുള്ള അവളുടെ പകര്ന്നാട്ടം..
മണ്ണിലേക്കിറങ്ങിയൊടുങ്ങുന്ന അവളുടെ ചുംബനങ്ങള്...
മിന്നലിന്റെ പള്ളിവാളേന്തി അവളൊരു ചുമന്ന കോമരമാകും.
മുടിയഴിച്ചിട്ടൊരു യുവതിയാം ഭ്രാന്തി*
ജാലകങ്ങള്ക്കപ്പുറത്ത്,
സംഗമിക്കാന് രാത്രിയെത്തുമ്പോള്
നിലാവുവന്ന് ഇക്കിളിപ്പെടുത്തും!
എന്റെ ഉറക്കം വിടുന്നു...
എനിക്കാ നീള്മുടി പിന്നിയിടണo.
എന്റെ പൈദാഹങ്ങളിലേക്ക് അവളെ ഉണര്ത്തണo..
ആശയുടെ ഒരായിരം കടലാസുതോണികള്
ആ നിറമാറിലേക്ക് ഇറക്കിവിടണo.
*Raathrimazha-Sugathakumari